Όταν το 1901 οι τότε «Σιδηρόδρομοι Αττικής» (σημερινός ΗΣΑΠ) αποφάσισαν την επέκταση της γραμμής Αθηνών - Πειραιά σε Αθηνών – Κηφισιά, θέλοντας να προκαλέσουν την αύξηση της μεταφοράς επιβατών δημιούργησαν μεταξύ του Σιδ. Σταθμού και της Πλατείας Πλατάνου ένα πανέμορφο Άλσος. Ανθοκόμοι και κηπουροί που ήρθαν από την Κωνσταντινούπολη, δημιούργησαν πανέμορφες δενδροστοιχίες, μια εντυπωσιακή μαρμάρινη δεξαμενή, χαμηλή περίφραξη με πέτρινο τοίχο και σπάνιο μαντεμένιο κάγκελο, τετράφυλλες σιδερένιες πόρτες, υποβασταζόμενες από συμπαγείς μαρμάρινους νεοκλασικούς πυλώνες.
Το Άλσος 197 χρόνια τώρα είναι το στολίδι της Κηφισιάς, είναι το καμάρι όλων των Κηφισιωτών, είναι το σήμα κατατεθέν της Πόλης μας. Μέσα στο άλσος οργανώνεται κάθε χρόνο η περίφημη «Ανθοκομική έκθεση», γίνονται εκθέσεις βιβλίων, καλλιτεχνικές εκδηλώσεις κλπ. Μέσα στο άλσος οι Κηφισιώτες, αλλά και οι επισκέπτες αναζητούν δροσιά και ηρεμία.
Η Σχολή Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ.Π εκτιμώντας τη μοναδικότητα του Άλσους, αλλά και τους κινδύνους που το απειλούν από την αλόγιστη χρησιμοποίηση του, μετά από μελέτη πρότεινε στην Εφορία Νεωτέρων Μνημείων Αττικής την ανακήρυξη του ως διατηρητέο μνημείο !! (Ιαν. 2004)
Η Εφορία Ν. Μνημείων Αττικής αποδέχεται την έκθεση – τεκμηρίωση του καθηγητή του ΕΜΠ κ. Σαρηγιάννη και εισηγείται :
«… Η υπηρεσία μας εισηγείται τον χαρακτηρισμό του Άλσους Κηφισιάς ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο, χαρακτηριστικό δείγμα άλσους των αρχών του 20ου αιώνα σε όλη του την έκταση, συμπεριλαμβανομένου και του υδατόπυργου και της μαρμάρινης γούρνας που βρίσκονται εκτός της περίφραξης, με ακτίνα προστασίας μέχρι το ρείθρο των πεζοδρομίων του οικοδομικού τετραγώνου που καταλαμβάνει .»
Δυστυχώς η Δημοτική Αρχή αντέδρασε με σφοδρότητα στην εισήγηση της Εφορίας Ν. Μνημείων με την δικαιολογία ότι «είναι ο καλύτερος εγγυητής της διαφύλαξης και του χαρακτήρα του Άλσους.»
Η Γνωμοδότηση αυτή του Τοπικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων Αττικής, διαβιβάστηκε μετά από ...5 μήνες στην αρμόδια Διεύθυνση Νεώτερης και Σύγχρονης Αρχιτεκτονικής Κληρονομιάς του ΥΠΠΟ για τα περαιτέρω, και εκεί τα ίχνη της χάνονται…
Σήμερα το 2008 ο ΗΣΑΠ που εμφανίζεται ως ιδιοκτήτης του άλσους (παρ’ ότι από το 1901 το συντηρεί και το καλλωπίζει η τότε Κοινότητα και σήμερα Δήμος Κηφισιάς) θέλει να κατασκευάσει τριώροφο υπόγειο parking αυτοκινήτων για την εξυπηρέτηση των πελατών του !!
Μήπως έτσι εξηγείται η «απώλεια» των εγγράφων στο ΥΠΠΟ; και αυτό υπονοούσε ο Δήμαρχος και οι δημοτικοί του Σύμβουλοι ότι είναι «ο καλύτερος εγγυητής της διαφύλαξης και κλπ του Άλσους ;
Δεν γνωρίζω σε ποιόν εγκέφαλο δημιουργήθηκε η ιδέα . Δεν γνωρίζω αν οι διοικούντες σήμερα τον ΗΣΑΠ έχουν επισκεφτεί ποτέ την Κηφισιά και το άλσος η το αντιμετωπίζουν ως ένα οικόπεδο πλησίον του σταθμού.!
Γνωρίζω όμως ότι η κατασκευή του parking θα έχει ως αποτέλεσμα το ξερίζωμα και τον αφανισμό αιωνόβιων πλατάνων, κέδρων, φοινίκων, νεραντζιών και άλλων φυτών όπως ξεκάθαρα δείχνουν τα σχέδια που καταθέτουν οι μελετητές, και όχι μόνο στην είσοδο του Άλσους αλλά και στους παράπλευρους δρόμους με όλες τις ράμπες εισόδου-εξόδου, WC, ανελκυστήρες κ.α. Και ας είναι γνωστό στους κυκλοφοριολόγους ότι η κατασκευή parking μέσα στο κέντρο της πόλης είναι λάθος διότι ικανοποιεί 200-300 οχήματα τα οποία δεν προέρχονται από τα παρανόμως σταθμευμένα αλλά είναι ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ που έρχονται επειδή υπάρχουν θέσεις. ( και τί είναι 300 οχήματα στους 5 και 10.000 επιβάτες των ΗΣΑΠ που χρησιμοποιούν καθημερινά τον σταθμό της Κηφισιάς ; απλά γεμίζουν το ταμείο των συνεκμεταλλευτών του γκαράζ αλλά και την Κηφισιά νέα αυτοκίνητα, καυσαέρια, κινδύνους και θόρυβο.
Οι Κηφισιώτες έχουν μείνει άφωνοι από το θράσος των τεχνοκρατών του ΗΣΑΠ και δεν θα επιτρέψουν με κανένα τρόπο να διαπραχθεί αυτό το έγκλημα σε βάρος της Πόλης.
Μόνο η δημοτική Αρχή συνεχίζοντας την (μικρόνοη) πολιτική της φέρνει το θέμα προς συζήτηση στο Δ.Σ με σκοπό να αποφασίσει την κατασκευή του parking με άγνωστα ανταλλάγματα.
Κάνω δημόσια έκκληση στο Τ.Ε.Ε , στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Υπουργείο Πολιτισμού, στον Υπουργό Μεταφορών και σε κάθε αρμόδιο και αναρμόδιο να μην επιτρέψουν την δημιουργία του υπόγειου parking στο Άλσος Κηφισιάς, Αυτό θα σημάνει τη πλήρη καταστροφή του .
Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2008
Κυριακή 23 Μαρτίου 2008
Απελπισμένοι Άνθρωποι ….
Τους βλέπουμε συχνά στις οθόνες των τηλεοράσεων με κραυγές να επιζητούν τη προσοχή μας. Τις περισσότερες φορές φαίνεται πως είναι άνθρωποι μεροκαματιάρηδες, άνθρωποι του μόχθου, άνθρωποι βασανισμένοι από τη ζωή. Δεν ζητούν ελεημοσύνη, δεν επαιτούν τη συμπόνια μας, αλλά διεκδικούν το δικαίωμα τους για δουλειά.! Δουλειά που είχαν και έχασαν, όχι γιατί δεν υπάρχει αντικείμενο εργασίας, αλλά γιατί κάποιοι δεν τους … χρειάζονται πλέον. Είναι οι εργαζόμενοι με διάφορους τύπους συμβάσεων στους Δήμους, σε βάρος των οποίων παίζεται το πιο άθλιο και ανήθικο παιγνίδι.
Τι γίνεται με λίγα λόγια .
Τις παραμονές των εκλογών οι Δήμαρχοι ανακαλύπτουν ότι έχουν ανάγκη σε προσωπικό (συνήθως εργατοτεχνίτες) και κάνουν αθρόες προσλήψεις. Τους κλείνουν πονηρά το μάτι ότι αυτοί δήθεν θα γίνουν μόνιμοι υπάλληλοι, τους μετατρέπουν σε φανατικούς ψηφοφόρους (και τις οικογένειές τους εννοείται) και μετά τις εκλογές διαπιστώνουν με λύπη τους ότι δεν υπάρχουν κονδύλια για να πληρωθούν και τους απολύουν !!
Είναι εκπληκτικό το είδος των συμβάσεων που τους επιβάλλουν να υπογράψουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν κανένα δικαίωμα !!
Τους εμφανίζουν ως ελεύθερους επαγγελματίες που υπογράφουν εξάμηνες η ετήσιες συμβάσεις έργου, πληρώνουν ΤΕΒΕ, ΦΠΑ, δεν έχουν άδειες, δώρα, δεν καλύπτονται σε περίπτωση ατυχήματος, δεν υπάρχουν στις καταστάσεις προσωπικού του Δήμου !! Τους προσλαμβάνουν για εργασία 4 ωρών την ημέρα με αποτέλεσμα να έχουν μισό μεροκάματο, μισή αμοιβή, μισή ζωή …
Άλλη πληγή είναι τα προγράμματα STΑGΕ που ενώ ο βασικός στόχος είναι η επιμόρφωση των νέων, μετατράπηκαν (παράνομα) σε θέσεις εργασίας. Ακόμα και ένα σάντουιτς που δικαιούνται τους το παρακρατούν…
Στην απελπισία τους πέφτουν στα νύχια των «εργατολόγων»… Εκεί ξεκινά άλλος κύκλος εκμετάλλευσης. Πληρώνουν τεράστια ποσά για μάχες που είναι χαμένες εκ των προτέρων αφού οι νόμοι είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα της κάθε μορφής εξουσίας.
Αυτή η ανάλγητη συμπεριφορά των Δημοτικών Αρχόντων, αυτός ο εργασιακός Μεσαίωνας, αυτή η τακτική της «στημένης λεμονόκουπας», αυτή η εξαπάτηση είναι που πνίγει τους συμβασιούχους.
Τους πνίγει και τους οδηγεί σε ακραίες εκδηλώσεις, που δυστυχώς θα βλέπουμε όλο και πιο συχνά από εδώ και πέρα γιατί τα πράγματα «ζορίζουν» για όλους …
Τι γίνεται με λίγα λόγια .
Τις παραμονές των εκλογών οι Δήμαρχοι ανακαλύπτουν ότι έχουν ανάγκη σε προσωπικό (συνήθως εργατοτεχνίτες) και κάνουν αθρόες προσλήψεις. Τους κλείνουν πονηρά το μάτι ότι αυτοί δήθεν θα γίνουν μόνιμοι υπάλληλοι, τους μετατρέπουν σε φανατικούς ψηφοφόρους (και τις οικογένειές τους εννοείται) και μετά τις εκλογές διαπιστώνουν με λύπη τους ότι δεν υπάρχουν κονδύλια για να πληρωθούν και τους απολύουν !!
Είναι εκπληκτικό το είδος των συμβάσεων που τους επιβάλλουν να υπογράψουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν κανένα δικαίωμα !!
Τους εμφανίζουν ως ελεύθερους επαγγελματίες που υπογράφουν εξάμηνες η ετήσιες συμβάσεις έργου, πληρώνουν ΤΕΒΕ, ΦΠΑ, δεν έχουν άδειες, δώρα, δεν καλύπτονται σε περίπτωση ατυχήματος, δεν υπάρχουν στις καταστάσεις προσωπικού του Δήμου !! Τους προσλαμβάνουν για εργασία 4 ωρών την ημέρα με αποτέλεσμα να έχουν μισό μεροκάματο, μισή αμοιβή, μισή ζωή …
Άλλη πληγή είναι τα προγράμματα STΑGΕ που ενώ ο βασικός στόχος είναι η επιμόρφωση των νέων, μετατράπηκαν (παράνομα) σε θέσεις εργασίας. Ακόμα και ένα σάντουιτς που δικαιούνται τους το παρακρατούν…
Στην απελπισία τους πέφτουν στα νύχια των «εργατολόγων»… Εκεί ξεκινά άλλος κύκλος εκμετάλλευσης. Πληρώνουν τεράστια ποσά για μάχες που είναι χαμένες εκ των προτέρων αφού οι νόμοι είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα της κάθε μορφής εξουσίας.
Αυτή η ανάλγητη συμπεριφορά των Δημοτικών Αρχόντων, αυτός ο εργασιακός Μεσαίωνας, αυτή η τακτική της «στημένης λεμονόκουπας», αυτή η εξαπάτηση είναι που πνίγει τους συμβασιούχους.
Τους πνίγει και τους οδηγεί σε ακραίες εκδηλώσεις, που δυστυχώς θα βλέπουμε όλο και πιο συχνά από εδώ και πέρα γιατί τα πράγματα «ζορίζουν» για όλους …
Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2007
Η σκοτεινή πλευρά των σχολικών εκδρομών
Είναι Δεκέμβριος και σ’ όλα τα Λύκεια της χώρας η κύρια συζήτηση μεταξύ των μαθητών (αλλά και καθηγητών) είναι η περίφημη «πενταήμερη». Κάθε Παρασκευή οργανώνονται πάρτι σε διάφορα νυχτερινά κέντρα για τη συγκέντρωση χρημάτων που (δήθεν) θα ενισχύσουν το ταμείο της μαθητικής κοινότητας, ενώ καθημερινά εμφανίζονται στα σχολεία κάποιοι «επιτήδειοι» που ξεμοναχιάζουν τους προέδρους των δεκαπενταμελών συμβουλίων και τους προτείνουν (με το αζημίωτο φυσικά) τρόπους και μεθόδους ώστε να επιλέξουν το δικό τους γραφείο ταξιδιών .
Χρόνια τώρα, σ’ όλα τα σχολεία , κάποιοι «γνωστοί – άγνωστοι» έχουν προαποφασίσει τον τόπο προορισμού, τον χρόνο διεξαγωγής, το πρόγραμμα και τους συνοδούς της εκδρομής.
Ας γίνω πιο αναλυτικός:
α)Ενώ ο προορισμός έχει αποφασιστεί από την αρχή της σχολικής χρονιάς, κατά τον Μάρτιο καλείται το συμβούλιο των καθηγητών να επικυρώσει την απόφαση με τη δικαιολογία ότι «οι μαθητές εκεί θέλουν να πάνε…»
β)Η μεγαλύτερη κοροϊδία γίνεται με το πρόγραμμα της εκπαιδευτικής(για να μην ξεχνιόμαστε) εκδρομής. Το τι επισκέψεις σε μουσεία, σε αρχαιολογικούς χώρους, σε μοναστήρια, σε τόπους ιστορικών μαχών υπογράφονται από τον σύλλογο των καθηγητών δεν λέγεται. Όλοι όμως γνωρίζουν ότι τίποτα από αυτά δεν θα γίνει, αφού τα καμάρια μας επί 5 νύχτες θα ξεσαλώνουν στα διάφορα νυχτερινά μαγαζιά και τις ημέρες θα κοιμούνται για να πάρουν δυνάμεις…
γ)Οι μάχες και οι συγκρούσεις μεταξύ των ατζέντηδων είναι αδυσώπητες. Τα μέσα που χρησιμοποιούν για να προσεταιριστούν εκείνους που θα αποφασίσουν είναι πιθανό να εμπίπτουν στην αρμοδιότητα των δικαστικών αρχών.
Εκείνο όμως που είναι το πλέον απαράδεκτο είναι ο εκμαυλισμός των μαθητών και η συναλλαγή που γίνεται από «εκπαιδευτικούς».
Κάποιοι μαθητές κερδίζουν δωρεάν την εκδρομή και «κερασμένα τα ποτά» στα κέντρα διασκέδασης, κάποιοι καθηγητές ταξίδια στην Ευρώπη (μετά των συζύγων τους) το καλοκαίρι και κάποιοι διευθυντές «ζεστό χρήμα».
Τα ποσά που διακινούνται σε 15 μέρες πριν από το Πάσχα είναι τεράστια. Στο κύκλωμα συμπεριλαμβάνονται τα ταξιδιωτικά γραφεία , τα πούλμαν, τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια, τα κέντρα διασκέδασης. Γνωρίζετε ότι αυτά τα τεράστια κέντρα της Πειραιώς και της Ιεράς οδού με τα βαρύγδουπα ονόματα παρατείνουν τη λειτουργία τους μέχρι τότε για να δεχθούν τους χιλιάδες μαθητές από τα σχολεία της επαρχίας που κάνουν την πενταήμερή τους στην Αθήνα και μέσα στη συμφωνία είναι και μια «επίσκεψη» στις μεγάλες πίστες;
Ποιος νοιάζεται αν οι μαθητές δεν ανέβουν στην Ακρόπολη και δεν επισκεφτούν τον Παρθενώνα ;
Αν ρωτήσετε έναν οποιοδήποτε νεαρό τι θυμάται από την πενταήμερη, η απάντηση θα είναι ένα διαρκές μεθύσι . Εμείς, οι καθηγητές τους, συχνά τους βλέπουμε να επιστρέφουν απογοητευμένοι γιατί έχουν καταλάβει ότι εκτός των άλλων, κάποιοι «οικονόμησαν» στην πλάτη τους. Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι μέσα σε αυτούς είναι συμμαθητές τους που από πολύ νωρίς μπήκαν στον χώρο της συναλλαγής και της ρεμούλας, αλλά και κάποιοι καθηγητές τους, που επί 6 χρόνια τους πιπίλιζαν το μυαλό με μεγάλα και ψεύτικα λόγια…
Υ.Γ Το σεβαστό Υπουργείο Παιδείας (και Θρησκευμάτων) ενώ όλα αυτά τα γνωρίζει από χρόνια, σφυρίζει αδιάφορα. Δουλειές να γίνονται…
Χρόνια τώρα, σ’ όλα τα σχολεία , κάποιοι «γνωστοί – άγνωστοι» έχουν προαποφασίσει τον τόπο προορισμού, τον χρόνο διεξαγωγής, το πρόγραμμα και τους συνοδούς της εκδρομής.
Ας γίνω πιο αναλυτικός:
α)Ενώ ο προορισμός έχει αποφασιστεί από την αρχή της σχολικής χρονιάς, κατά τον Μάρτιο καλείται το συμβούλιο των καθηγητών να επικυρώσει την απόφαση με τη δικαιολογία ότι «οι μαθητές εκεί θέλουν να πάνε…»
β)Η μεγαλύτερη κοροϊδία γίνεται με το πρόγραμμα της εκπαιδευτικής(για να μην ξεχνιόμαστε) εκδρομής. Το τι επισκέψεις σε μουσεία, σε αρχαιολογικούς χώρους, σε μοναστήρια, σε τόπους ιστορικών μαχών υπογράφονται από τον σύλλογο των καθηγητών δεν λέγεται. Όλοι όμως γνωρίζουν ότι τίποτα από αυτά δεν θα γίνει, αφού τα καμάρια μας επί 5 νύχτες θα ξεσαλώνουν στα διάφορα νυχτερινά μαγαζιά και τις ημέρες θα κοιμούνται για να πάρουν δυνάμεις…
γ)Οι μάχες και οι συγκρούσεις μεταξύ των ατζέντηδων είναι αδυσώπητες. Τα μέσα που χρησιμοποιούν για να προσεταιριστούν εκείνους που θα αποφασίσουν είναι πιθανό να εμπίπτουν στην αρμοδιότητα των δικαστικών αρχών.
Εκείνο όμως που είναι το πλέον απαράδεκτο είναι ο εκμαυλισμός των μαθητών και η συναλλαγή που γίνεται από «εκπαιδευτικούς».
Κάποιοι μαθητές κερδίζουν δωρεάν την εκδρομή και «κερασμένα τα ποτά» στα κέντρα διασκέδασης, κάποιοι καθηγητές ταξίδια στην Ευρώπη (μετά των συζύγων τους) το καλοκαίρι και κάποιοι διευθυντές «ζεστό χρήμα».
Τα ποσά που διακινούνται σε 15 μέρες πριν από το Πάσχα είναι τεράστια. Στο κύκλωμα συμπεριλαμβάνονται τα ταξιδιωτικά γραφεία , τα πούλμαν, τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια, τα κέντρα διασκέδασης. Γνωρίζετε ότι αυτά τα τεράστια κέντρα της Πειραιώς και της Ιεράς οδού με τα βαρύγδουπα ονόματα παρατείνουν τη λειτουργία τους μέχρι τότε για να δεχθούν τους χιλιάδες μαθητές από τα σχολεία της επαρχίας που κάνουν την πενταήμερή τους στην Αθήνα και μέσα στη συμφωνία είναι και μια «επίσκεψη» στις μεγάλες πίστες;
Ποιος νοιάζεται αν οι μαθητές δεν ανέβουν στην Ακρόπολη και δεν επισκεφτούν τον Παρθενώνα ;
Αν ρωτήσετε έναν οποιοδήποτε νεαρό τι θυμάται από την πενταήμερη, η απάντηση θα είναι ένα διαρκές μεθύσι . Εμείς, οι καθηγητές τους, συχνά τους βλέπουμε να επιστρέφουν απογοητευμένοι γιατί έχουν καταλάβει ότι εκτός των άλλων, κάποιοι «οικονόμησαν» στην πλάτη τους. Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι μέσα σε αυτούς είναι συμμαθητές τους που από πολύ νωρίς μπήκαν στον χώρο της συναλλαγής και της ρεμούλας, αλλά και κάποιοι καθηγητές τους, που επί 6 χρόνια τους πιπίλιζαν το μυαλό με μεγάλα και ψεύτικα λόγια…
Υ.Γ Το σεβαστό Υπουργείο Παιδείας (και Θρησκευμάτων) ενώ όλα αυτά τα γνωρίζει από χρόνια, σφυρίζει αδιάφορα. Δουλειές να γίνονται…
Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2007
Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2007
Μύθοι και πραγματικότητα
Στην Ελλάδα , τη χώρα της «φαιδράς πορτοκαλέας», μας αρέσει να ζούμε με τους μύθους, μας αρέσει να ξεφεύγουμε από την πραγματικότητα. (Άλλωστε και το κύριο σύνθημά μας τελευταία είναι να καλούμε και τους ξένους να «ζήσουν τον μύθο τους στην Ελλάδα»..) Όταν όμως η πραγματικότητα μας πέφτει κατακέφαλα, τότε όλοι (δήθεν) έκπληκτοι πέφτουμε από τα σύννεφα.
Κλασσικό παράδειγμα της νοοτροπίας μας είναι τα όσα συμβαίνουν στο χώρο της παιδείας.
Όταν το 2005 ο Γάλλος Ακαδημαϊκός Λοράν Λαφόργκ σχολίαζε την έκθεση του ΟΟΣΑ (pisa 2003) με τη φράση : «Ο κόσμος δεν το γνωρίζει, αλλά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα ναυάγιο» και θεωρούσε ναυάγιο την απόδοση των Γάλλων μαθητών, γιατί ενώ ξοδεύουν 65 δολάρια το χρόνο ανά μαθητή τα αποτελέσματα είναι δραματικά , οι δικοί μας Ακαδημαϊκοί μελετούσαν το βιβλίο της ιστορίας της Στ Δημοτικού…
Είναι ξεκάθαρο ότι το ύψος της χρηματοδότησης ελάχιστα επηρεάζει την απόδοση των μαθητών. Απόδειξη είναι οι θέσεις που καταλαμβάνουν οι μαθητές της Σλοβενίας, της Ουγγαρίας, της Πολωνίας κ.α, που δαπανούν πολύ λιγότερα από τη Γαλλία και την Ελλάδα , αλλά βρίσκονται πολύ υψηλότερα απ’ αυτές .
Έχει αποδειχθεί ότι κανένα σύστημα δεν αποδίδει χωρίς την ανάληψη ευθύνης από τους εκπαιδευτικούς. Ο εκπαιδευτικός είναι η καρδιά στη διαδικασία της μάθησης. Είναι απαραίτητο να δίνονται κίνητρα οικονομικά, επιστημονικά, κοινωνικά, γιατί χωρίς αυτά οι όποιες δαπάνες για την εκπαίδευση δεν έχουν κανένα αντίκρισμα, το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει.
Το τι γίνεται στη πατρίδα μας όλοι το γνωρίζουν, όλοι το ανέχονται.
Ο εκπαιδευτικός είναι μόνος και έρημος. Κανένας δεν τον ρωτάει για τίποτα, κανένας δεν τον υπολογίζει, κανένας δεν τον ελέγχει.
Αρκεί να μπαίνει και να βγαίνει από την τάξη κανονικά- με το κουδούνι –
Όλοι γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει τρόπος να απομακρυνθεί ένας ακατάλληλος εκπαιδευτικός (και είναι πολλοί) από την τάξη παρά μόνο αν υποπέσει σε ποινικό αδίκημα !!
Όλοι γνωρίζουν ότι δεν επιτρέπεται στον εκπαιδευτικό να καθοδηγήσει επαγγελματικά ένα μαθητή εκτιμώντας τις ικανότητες η τις δεξιότητες του.
Όλοι τρέχουν τα απογεύματα στα φροντιστήρια (ακόμα και οι μαθητές των πανάκριβων και πολυτελών ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων ) και τα πρωινά απλώς «παρκάρουν» με ασφάλεια στα σχολεία.
Πιστεύω ότι μόνο στη χώρα μας συμβαίνει ο μαθητής να έχει δικαίωμα να απουσιάζει επί 50 ώρες το χρόνο χωρίς καμία δικαιολογία !!
Όταν αυτά (και άλλα πολλά) συμβαίνουν στα Ελληνικά Σχολεία, όταν περνούν οι μέρες και τα χρόνια χωρίς τίποτα να αλλάζει, τα αποτελέσματα είναι αναμενόμενα. Τελευταίοι οι Έλληνες μαθητές στην Ευρώπη !!!
Πολλοί θα πουν : Ε και ; ….
Κλασσικό παράδειγμα της νοοτροπίας μας είναι τα όσα συμβαίνουν στο χώρο της παιδείας.
Όταν το 2005 ο Γάλλος Ακαδημαϊκός Λοράν Λαφόργκ σχολίαζε την έκθεση του ΟΟΣΑ (pisa 2003) με τη φράση : «Ο κόσμος δεν το γνωρίζει, αλλά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα ναυάγιο» και θεωρούσε ναυάγιο την απόδοση των Γάλλων μαθητών, γιατί ενώ ξοδεύουν 65 δολάρια το χρόνο ανά μαθητή τα αποτελέσματα είναι δραματικά , οι δικοί μας Ακαδημαϊκοί μελετούσαν το βιβλίο της ιστορίας της Στ Δημοτικού…
Είναι ξεκάθαρο ότι το ύψος της χρηματοδότησης ελάχιστα επηρεάζει την απόδοση των μαθητών. Απόδειξη είναι οι θέσεις που καταλαμβάνουν οι μαθητές της Σλοβενίας, της Ουγγαρίας, της Πολωνίας κ.α, που δαπανούν πολύ λιγότερα από τη Γαλλία και την Ελλάδα , αλλά βρίσκονται πολύ υψηλότερα απ’ αυτές .
Έχει αποδειχθεί ότι κανένα σύστημα δεν αποδίδει χωρίς την ανάληψη ευθύνης από τους εκπαιδευτικούς. Ο εκπαιδευτικός είναι η καρδιά στη διαδικασία της μάθησης. Είναι απαραίτητο να δίνονται κίνητρα οικονομικά, επιστημονικά, κοινωνικά, γιατί χωρίς αυτά οι όποιες δαπάνες για την εκπαίδευση δεν έχουν κανένα αντίκρισμα, το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει.
Το τι γίνεται στη πατρίδα μας όλοι το γνωρίζουν, όλοι το ανέχονται.
Ο εκπαιδευτικός είναι μόνος και έρημος. Κανένας δεν τον ρωτάει για τίποτα, κανένας δεν τον υπολογίζει, κανένας δεν τον ελέγχει.
Αρκεί να μπαίνει και να βγαίνει από την τάξη κανονικά- με το κουδούνι –
Όλοι γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει τρόπος να απομακρυνθεί ένας ακατάλληλος εκπαιδευτικός (και είναι πολλοί) από την τάξη παρά μόνο αν υποπέσει σε ποινικό αδίκημα !!
Όλοι γνωρίζουν ότι δεν επιτρέπεται στον εκπαιδευτικό να καθοδηγήσει επαγγελματικά ένα μαθητή εκτιμώντας τις ικανότητες η τις δεξιότητες του.
Όλοι τρέχουν τα απογεύματα στα φροντιστήρια (ακόμα και οι μαθητές των πανάκριβων και πολυτελών ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων ) και τα πρωινά απλώς «παρκάρουν» με ασφάλεια στα σχολεία.
Πιστεύω ότι μόνο στη χώρα μας συμβαίνει ο μαθητής να έχει δικαίωμα να απουσιάζει επί 50 ώρες το χρόνο χωρίς καμία δικαιολογία !!
Όταν αυτά (και άλλα πολλά) συμβαίνουν στα Ελληνικά Σχολεία, όταν περνούν οι μέρες και τα χρόνια χωρίς τίποτα να αλλάζει, τα αποτελέσματα είναι αναμενόμενα. Τελευταίοι οι Έλληνες μαθητές στην Ευρώπη !!!
Πολλοί θα πουν : Ε και ; ….
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)